طرلان

مجالی باشد

       تا درون متلاطمم

             ازتجربه هایش بگوید؛

                   تا اگر بر ساحل آرامشی نمی آساید

         بدین سان

                 نَفَسی

از ساحل بگوید ...

این درون

      که گاهی به غزلی، 

            گاهی به منظره ای،

                   گاهی به خاطره ای و افسانه ای آتش می گیرد، 

            می سوزد،

خاکستر می شود و ...

***

فرصتی با خواجه شیراز انس داشته باشیم، 

             چند بیتی از محمد علی بهمنی بخوانیم،

                  یادی از ه الف سایه کنیم و

                  غزلی چند از فاضل نظری و محمدحسین بهرامیان بیاوریم

             و خلاصه با زبان شعر و غزل

بر در حضرت عین و شین و قاف بکوبیم ...